Sırf Anarşi - Woody Allen

İlk olarak Ateşten Gömlek'e başlayıp, bitiremeyip yarım bırakınca çerez niyetine Woody Allen'ın bu kitabına başladım. Gerçi bu da sonlara doğru elimde bir hayli süründü ya neyse.
Şimdi Woody Allen'ı özel hayatı sebebiyle (Evlatlık kızıyla evlenmesi) eleştirsem de birkaç filmini (Deconstructing Harry, Match Point, vs.) beğenirim. Sırf Anarşi kitabı, ironik ve absürt öykülerden oluşuyor. Bazıları güzel, bazılarıysa vasat. Birkaçı ise gerçek ama gerçek olamayacak derecede absürt gazete ve dergi kupürlerine ithafen kaleme alınmış eleştirel öyküler. Sonuç itibarıyla şezlonga uzanıp okumalık bir kitap diyeyim.
Kitabın içindeki beğendiğim öyküler şunlar:
1. Tandır Fidyesi (Sinema sektöründe hayal kırıklığına uğrayan bir oyuncunun hikayesi:)
2. Pantolon Çok Kokulu Olmuş, Sam (İsmi tekrar çal Sam'i anımsatan öykü kitabın en iyisi olmasa da en akılda kalanı bence:)
3. Satılık Kalem (Bir yazarın hazin öyküsü:)
4. Kültür-Fizik, Zehirli Sarmaşık, Son Montaj (Mektuplardan oluşan bu öykü sanırım en beğendiğim öyküydü:)
5. Çok Şükür, Sattım! (Cin bir fikrin haber kupürü üzerine yazılan öykünün konusu tam bizim ülkemize göre:)
6. Reddedilme (Bu da bir diğer en beğendiğim öykü oldu, çocukları popüler bir ana okulunca reddedilen ailenin dramı:)
Açıkçası kitabın 105. sayfasından sonrası beni hiç açmadı.
Bütün öyküleri beğenmişsin sen de diye düşünüyorsanız kitapta toplam 18 öykü vardı ve 1/3'ünü beğendim.